Dominique Hermans: ‘Investeer in talent, ook als ze vertrekken’

Maar dan zijn we er nog niet, zegt Hermans. De problemen op de arbeidsmarkt lossen we niet op door alleen de mensen zonder baan aan een baan in een van de sectoren met een tekort te helpen. “Bedrijven moeten aangespoord worden om beter naar het potentieel van hun werknemers te kijken. Ik pleit voor een circulair perspectief op werknemers. Accepteer dan dat een werknemer niet voor altijd bij jouw organisatie blijft en draag  bij aan zijn of haar vorming.”

Daar is wel een grote cultuurverandering voor nodig, zegt Hermans. “Een bedrijf alleen kan dit niet voor elkaar krijgen, we moeten als hele MRA aan dit nieuwe perspectief werken. In een ideale wereld helpt een hoger orgaan daarbij. Die laat dan zien dat in een bepaalde organisatie mensen geschikt zijn om mee te helpen aan de energietransitie of juist omgeschoold kunnen worden naar de zorg. Maar voor die mensen moet dan wel weer kundige vervanging komen, zodat bedrijven die hieraan meedoen zichzelf niet in de vingers snijden. Dat is waardoor dit vraagstuk bepaald geen hallelujah-verhaal is.”

Mindset change

Bij een recente ontmoeting tussen leden van de Board werd dit onderwerp ook besproken. “We hadden het toen over de mindset change die hiervoor nodig is. Organisaties moeten bereid zijn om investeringen te doen in mensen en we zien bijvoorbeeld bij het initiatief TechGrounds dat dat lastig is. We kunnen best wel mensen vinden die opgeleid willen worden in IT, maar bedrijven willen het liefst iemand die al heel breed inzetbaar is en waar ze niet al te veel energie meer in hoeven steken.”

Ook bij werknemers is een andere mindset nodig. Tijdens de coronacrisis waren er bij Randstad 26.000 mensen zonder werk. Die kregen allemaal een ontwikkelgesprek en het aanbod om een opleiding te doen. Een groot deel van de mensen koos niet voor een opleiding. Hermans: “Wij hebben heel goed uitgevraagd welke afwegingen mensen hierbij hadden. Sommigen vroegen zich af of het wel echt nodig was om zich voor iets anders op te leiden, die zagen niet echt een probleem. Anderen vonden het financieel lastig: zij zaten dan enige tijd zonder inkomen en konden dat niet opvangen. Daarnaast zagen we bij een grote groep ook nog een angst om te leren, een groep die onzeker werd van examens, van herinneringen aan de schoolbanken.”

Dit zijn waardevolle inzichten, en bovendien inzichten die nodig zijn om de mismatch te kunnen oplossen. Vandaar ook dat Hermans zo pleit voor betere data rondom dit onderwerp. “Wij kunnen vanuit onze rol in de regio natuurlijk heel wat data aanbieden, maar we hebben ook echt andere instanties nodig om tot slimme aanbevelingen voor de lange termijn te komen.”

Concrete matches

Niet alleen in de cijfers, ook in het concreet matchen van vraag en aanbod kan Randstad een belangrijke rol spelen. “Dat is ons vak, daar hebben wij al veel ervaring in. In de gemeente Amsterdam zijn wij bijvoorbeeld coördinator van het regionale mobiliteitsteam. Daar proberen we mensen te begeleiden van werk naar werk en daar zien we bijvoorbeeld dat er ook nog wel wat wetgeving is die verbetering kan gebruiken.”

Hermans haalt het SER-advies aan over de arbeidsmarkt, dat ook op tafel lag bij de onderhandelingen voor het nieuwe kabinet. Daarin staan wat suggesties voor het aanpassen van de regels rondom werk. “Het is nu bijvoorbeeld heel ingewikkeld voor bedrijven om onderling mensen uit te wisselen, terwijl dat enorm zou kunnen bijdragen aan de wendbaarheid van de arbeidsmarkt. Stel dat je als bedrijf door een uitgevallen project twee steigerbouwers tijdelijk niet nodig hebt. Dan zou het toch fantastisch zijn als je die aan een collega-bedrijf kunt uitlenen, zonder dat iemand eerst uit dienst hoeft en weer in dienst bij die andere partij?”

Waar zijn tekorten?

Iets anders dat Hermans graag ziet gebeuren: betere communicatie over waar er precies tekorten zijn, zodat mensen betere keuzes kunnen maken. Bijvoorbeeld vanuit Den Haag. Tijdens de eerste maanden van de coronacrisis maakte het kabinet geld vrij voor loopbaancoaching en omscholing. “Het geld daarvoor was binnen een paar dagen op, dus dat was hartstikke succesvol. Maar ik vroeg de staatssecretaris laatst of ze wisten wat voor soort mensen die coaching en/of omscholing hadden gehad en dat wist hij eigenlijk niet. Terwijl je je met zo’n programma bij uitstek zou kunnen richten op de sectoren waar we mensen nodig hebben: de zorg, techniek en IT.”

Tekst: Mirjam Streefkerk