‘We moeten óók werken aan een complete en inclusieve stad’

Wat doet Pantar precies?

“Wij zijn een semi-publieke organisatie die in Amsterdam en Diemen werk biedt aan een kleine 3000 mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Wij hebben de mensen in dienst die het zelfstandig niet redden. Zij werken bijvoorbeeld bij de UvA en HvA, als fiets- en terreincoach, als schoonmaker of opruimer van collegezalen. Sommigen doen productiewerk, wij pakken bijvoorbeeld scheermesjes in voor Boldking, zetten fietsen in elkaar voor Brandbikes en Ebike to Go, maken armaturen voor Atomis en repareren voor bouwbedrijf Heijmans de lampen voor de landingsbanen op Schiphol. In totaal zijn er zo’n 400 klanten in de regio die gebruik maken van onze diensten.”

Waarom is Pantar lid geworden van de Board?

“Door de Participatiewet moeten wij als organisatie ondernemender worden. Wij moeten nu voor zowel werknemers als voor opdrachtgevers een interessante partij blijven. De Board is wat mij betreft in de eerste plaats een interessante ontmoetingsplek, maar ook een plaats waar veel interessante analyses vandaan komen. Denk bijvoorbeeld aan The State of the Region die ons veel vertelt over de arbeidsmarkt van morgen. Bij zo’n organisatie wil ik graag horen.”

Welke thema’s waar de Board zich mee bezighoudt spreken u in het bijzonder aan?

“We zijn nog een beetje in de verkennende fase, maar ik weet dat de Board veel doet op het gebied van circulariteit, en binnenstadslogistiek. Dat zijn thema’s waar wij ons ook mee bezighouden en waarover wij veel willen leren, maar ook al kennis kunnen delen. Zo kennen de mensen die in Amsterdam wonen vast onze busjes wel. Daar rijden er heel wat van rond: ze brengen interne post en pakketten rond bij organisaties. Of ze halen op een slimme manier gescheiden afvalstromen op, bijvoorbeeld brood bij scholen en moskeeën en sinaasappelschillen bij horeca. Pantar wil en kan deze afvalstromen upcyclen en doorleveren aan ons netwerk van bedrijven die daarmee weer producten maken, die wij vervolgens weer in kunnen pakken.”

Lex de Boer, Pantar-directeur

Jullie willen bijdragen aan een inclusievere arbeidsmarkt. Veel bedrijven vinden het moeilijk om te werken met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Wat zijn de grootste uitdagingen voor deze bedrijven?

“Het demissionaire kabinet maakte in 2015 de Participatiewet, die het Sociaal en Cultureel Planbureau en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid nu als volledig mislukt bestempelen. Dat gaat wat ver, maar ik zie inderdaad dat bedrijven met dit thema worstelen. Ook van de banenafspraak komt nog te weinig terecht. Iemand met een fysieke beperking aannemen gaat vaak nog wel, maar met mensen met psychische problematiek wordt het vaak al lastiger. Die mensen vallen relatief vaak uit en soms verstoren ze bestaande processen. Dat betekent dat er meer begeleiding nodig is om hen aan het werk te houden. Het betekent ook dat je je verwachtingen moet aanpassen en niet alleen zou moeten kijken naar de economische waarde voor jouw organisatie, maar ook naar de maatschappelijke waarde en de eigenwaarde die het werk deze mensen oplevert. Ik vind bijvoorbeeld dat de UvA en HvA dat heel goed doen. Zij zijn echt een leerplek voor onze mensen en begrijpen dat het niet altijd perfect gaat.”

Waar zou de Metropool Amsterdam zich wat u betreft nog meer voor mogen inzetten?

“Er komt vanuit Den Haag een nieuwe Participatiewet. Daarop vooruitlopend zouden de gemeenten in de regio dit onderwerp al moeten agenderen, zoals de Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink laatst al deed. Hij wil dat mensen in de bijstand tot 500 euro mogen bijverdienen. Alle gemeenten tobben met dit onderwerp, maar we zouden voor de nieuwe wet uit al maatregelen moeten nemen, bijvoorbeeld in samenwerking met social firms zoals wij. Het is een ingewikkeld vraagstuk, maar ik denk dat we voorop kunnen lopen. Als Board kunnen we dit aanjagen.”

“Op de langere termijn denk ik dat we ons ook moeten richten op de maakindustrie in de regio. Er is te weinig laaggeschoold werk dat fysiek niet zo belastend is. Voor mijn organisatie is dat werk essentieel: wij hebben heel veel handjes die dingen kunnen maken, maar niet alle mensen kunnen de hele dag schoonmaken, in de groenvoorziening, of in de horeca werken omdat dat te zwaar is. Door een gebrek aan maakindustrie worden we een steeds elitairdere stad. Dat vind ik jammer. Ik zie wel kansen, nu veel bedrijven zich bezighouden met reshoring. Daar zouden we als regio op kunnen meeliften. De coronacrisis, maar ook de recente blokkade van het Suezkanaal laten zien dat alles in het buitenland laten maken z’n beperkingen heeft. In Rotterdam worden er nu bijvoorbeeld weer televisies geassembleerd en ook in Brabant zijn ze goed bezig met de maakindustrie. Binnen de Network Council ga ik me er daarom zeker voor inzetten dat wij niet alleen een slimmere, groenere en gezondere stad worden, maar ook een complete en inclusieve stad.”

Lid worden van de Network Council

Benieuwd wat een lidmaatschap van de Network Council voor jouw organisatie kan betekenen? Neem contact op met Marjan Schrama en bekijk de voordelen.